In de eerste slagbeurt begon Kim goed met een honkslag, maar door een goed dubbelspel van de thuisploeg werd direct een abrupt einde gemaakt aan de eerste slagbeurt van onze dames. Sparks opende ook met een honkslag, maar een veldfout daarna leidde tot géén uit en een extra loopster. Daarna volgde weliswaar een nul, maar door een driehonkslag werden er twee punten gescoord en werd de slagvrouw vervolgens ook binnengeslagen. Kim reageerde vervolgens attent op een harde line drive, waardoor verdere schade in deze inning werd beperkt. In de tweede slagbeurt leken onze dames wat punten terug te gaan pakken: Evelien besloot de eerste bal maar meteen te slaan voor een honkslag (anders duurt het immers zo lang en we begonnen al laat) en Britt volgde dit voorbeeld. Judith legde vervolgens een stootslag neer waar niemand van Sparks een antwoord op had, waardoor de meiden drie honken vol hadden met nul uit. Sparks maakte echter een einde aan de illusie om te scoren, want met een drie-slag, nul op thuis en een vangbal van de eerste honkvrouw kwamen zij ongeschonden de inning uit. De tweede slagbeurt van Sparks bleek desastreus: om een lang verhaal kort te maken kwamen er 12 meiden aan slag en nadat het stof was opgetrokken (zowel letterlijk als figuurlijk, spuit 11 kwam pas na de wedstrijd om te sproeien) stonden onze dames met 11-0 achter. Desondanks geloofden ze er nog in, dit weekend nog is maar eens bewezen (noem geen namen, maar het betrof in dit geval honkbal 2 bij Onze Gezellen) dat je héél ver voor kunt staan en dan toch nog bijna kunt verliezen. Met onze kop aan slag was er dus nog het volste vertrouwen om wat punten terug te pakken. De emoties – vooral van kopvrouw Maaike - namen echter waarschijnlijk de overhand, waardoor er door Sparks drie snelle nullen konden worden gemaakt. In de derde slagbeurt deden onze dames, Inger voorop, nog hun best om Sparks verder van scoren af te houden, maar de wet van Murphy deed zijn werk en na iets meer dan een uur spelen trad de mercy rule in werking – ja, die heet dus niet voor niets zo – en konden de spullen weer worden ingepakt. Jammer, want deze verslaggeefster had niet het gevoel dat deze eindstand representatief is voor het krachtsverschil tussen de beide teams. We gaan dus voor een herkansing in de thuiswedstrijd zou ik zeggen. Gelukkig smaakte de thee, cola zero, het bier, de ice tea en de chips (ik heb de foto er toch maar niet bijgedaan) nog steeds goed en kon er na de wedstrijd evengoed nog worden gelachen.

Onze meiden spelen volgende week eindelijk weer een keer thuis, nieuwkomer DVH kan zijn borst natmaken, want de dames zijn uiteraard tot in de tenen gemotiveerd om deze wedstrijd voor thuispubliek tot een goed einde te brengen. Denk er dan overigens even aan dat de wedstrijd op woensdag wordt gespeeld (waren we net gewend aan de dinsdag…..), behálve voor de toeschouwers die komen op uitnodiging van Judith, voor hen geldt dat wij gewoon spelen op dinsdag.

Het doet deze verslaggeefster overigens niet alleen heel veel deugd dat er zowel bij thuis- áls bij uitwedstrijden veel publiek op de tribune (of in onze dug out, afhankelijk van de temperatuur) aanwezig is, maar ook dat er blijkbaar nog mensen zijn die het leuk vinden om onze wedstrijdverslagen te lezen. Zegt het dus allen voort, deel het met vrienden (tenzij je deze wilt behouden), collega’s en familie op welke manier dan ook, zodat wij al deze mensen wellicht een volgende keer ook op de tribunes en ons mooie complex kunnen begroeten.