Dames 1 blijft winnen en handhaaft zich stevig in de middenmoot

(van onze vaste verslaggeefster)

Beste trouwe lezers van dit feuilleton, allereerst mijn oprechte excuses dat dit wedstrijdverslag wat langer op zich heeft laten wachten. Dit keer geen regen als excuses, maar meer in de trant van een writer’s block. In de meeste gevallen is er al tijdens de warming up ruim voldoende de revue gepasseerd om een A4’tje mee te vullen, maar dit keer leende het onderwerp zich daar nu niet echt voor en als je vervolgens binnen een uurtje een softbalwedstrijd afwerkt (volgens mij heb ik dit zelfs in mijn hele loopbaan nog niet eerder meegemaakt en dat wil wat zeggen) dan duurt het simpelweg even voordat er voldoende inspiratie opkomt om er toch nog een lezenswaardig stukje van te fabriceren. Overigens wil ik u hierbij vragen om de bingokaarten even bij de hand te houden (met dank aan Judith), aangezien ik erop werd gewezen dat dit wekelijkse wedstrijdverslag regelmatig terugkerende vaste termen bevat. Als fanatieke Jan van Haasteren puzzelaar (u kent allen toch Sinterklaas, de slak, de periscoop, de gaten etc.) leek het mij daarom een goede toevoeging om dit als extraatje toe te voegen. Ik hoop dat u de eerste twee woorden dus inmiddels heeft afgestreept.

Ons vlaggenschip (denk aan de bingokaart) trad afgelopen dinsdag in een werkelijk volgeladen Egmonderhout aan tegen nieuwkomer Vennep Flyers. Nu wijd ik normaliter niet heel veel uit over de tegenstander, maar zoals gezegd was de wedstrijd redelijk kort en aangezien ik met de heer P. de R. de weddenschap was aangegaan om er toch een volwaardig stukje van te maken, wil ik daar toch nog wel iets over kwijt. Voor de mensen die wel wekelijks onze verslagen lezen maar (jammer genoeg) niet altijd in de gelegenheid zijn om deze live bij te wonen kan ik u vertellen dat de gemiddelde (zonder daarbij iemand te willen beledigen, gewoon een feitelijke constatering) leeftijd van de speelsters in onze klasse, zo schat ik voorzichtig in, iets boven de 30 ligt (voor sommigen iets meer dan voor anderen). De teams in onze klasse, ook weer enige uitzonderingen daargelaten, coachen over het algemeen ook zichzelf én de meeste speelsters hebben minstens 15 jaar ervaring met het beoefenen van onze mooie sport (sommigen iets meer), veelal (ooit) op (redelijk) hoog niveau. Daarnaast achten de meesten (ook weer uitzonderingen daargelaten) het – om uiteenlopende redenen – niet nodig om te trainen. Soms is het dan wel eens verfrissend om een team als Vennep Flyers tegen te komen, waarbij de leeftijd niet boven de 20 uitkomt, de meiden nog gebracht moeten worden bij uitwedstrijden omdat ze nog geen rijbewijs hebben en er – zo vermoed ik - gewoon doordeweeks door het hele team wordt getraind. Daarbij heb ik diep respect voor de coach van dit team, Berend Mannessen, die in ieder geval al 30 jaar (voor zover ik weet, maar dat zal ongetwijfeld nog verder terug gaan) speelsters (en volgens mij nu dus zijn kleindochter!) coacht in deze sport. Even bevlogen als altijd, enkel wat vergeetachtiger (het is toch handig als je wat ballen meeneemt als je een wedstrijd moet spelen, maar dat zij vergeven).

Judith had ook voor deze gelegenheid een mooie opstelling gemaakt, deze keer niet volgens de welbekende hamburgermethode, maar volgens de grabbelton-methode. Hoewel de meesten zich daarin konden vinden, deed met name de slagvolgorde toch bij een enkeling de wenkbrauwen fronsen (nou ja, fronsen). Niet enkel de slagvolgorde was enigszins afwijkend, ook de veldposities waren aardig door elkaar gehusseld, waarbij Stella haar debuut maakte in het infield en Inger na het doorslaande succes van vorige week nogmaals op het derde honk mocht plaatsnemen. Dit bood tevens Judith de gelegenheid om de thuisplaat te bewaken. Enige kanttekening is dat er nog wel wat geoefend kan worden op klapjes en ‘high-fives’, deze verliepen nog niet geheel vlekkeloos.

Vanaf de eerste inning bleek al duidelijk dat de dames van Vennep Flyers meteen de aanval kozen. Wachten op 4-wijd was duidelijk niet de strategie en de pitches van Evelien werden meteen vanaf de eerste bal aangevallen. De eerste slagvrouw kwam door een foute aangooi nog wel op het honk, maar de volgende 3 dames sneuvelden, onder andere door 2 vangballen van Inger. In de eerste slagbeurt profiteerden onze dames direct van een aantal foutjes in het infield. Stella, Kim en Britt kwamen achtereenvolgens op de honken, waarna Inger deze vakkundig schoonveegde met een tweehonkslag. Zij sneuvelde helaas zelf op het derde honk na een briljant gevangen linedrive van Judith, waarbij het overigens wel even duurde voordat de derde honkvrouw doorhad dat zij wel nog even haar honk moest aanraken. In de tweede slagbeurt werden er snel weer 3 nullen gemaakt, waarna onze dames weer aan de slag konden om de voorsprong uit te bouwen. Dat lukte helaas nog niet, hoewel Maaike en Evelien beiden met een honkslag op het honk kwamen, volgde er nu helaas geen schoonveeg honkslag, waardoor de stand op 3-0 bleef. Ook in de eerste helft van de 3^e inning – het wordt wat eentonig – werden er in rap tempo 3 nullen achter elkaar gemaakt. In de 4^e slagbeurt sloegen onze dames het beslissende gat en kwam iedereen aan slag. Joyce, Inger en Malou sloegen allemaal een honkslag, waarna Juud-hit een linedrive in het hek sloeg en daarmee zelf ook de thuisplaat bereikte. Hoewel daarna de honken nog wel bezet kwamen – en waarbij de stelregel dat de nummer 8 van de slaglijst alleen maar meloenen krijgt toch niet opging – bleef het bij een 7-0 voorsprong. Na wederom een snelle veldbeurt, 10 ballen en 3-op-3 af, deden de meiden nog een verwoede poging om de mercy rule een inning te vervroegen, mede gelet op de regen die dinsdagavond vaste prik is. Het bleef echter bij één punt van Kim, die uiteindelijk kon scoren door een nuttige tik van Inger in het infield die totaal verkeerd werd verwerkt. In de eerste helft van de 5^e inning werd het nog even spannend toen er twee honken bezet kwamen, maar door een goede nul op het derde honk en een 3-slag werd na krap een uurtje spelen een einde gemaakt aan de wedstrijd. Tot grote verbazing van Casey, die net op dat moment kwam aangevlogen uit Eindhoven en van plan was om zich nog snel om te kleden om wat innings mee te pakken.

Er was dus gelukkig voldoende tijd voor een drankje én natuurlijk de nootjes van Fred en om na te praten over de gekozen slagvolgorde. Daarbij is het misschien wel zo fair om de mensen die in het veld over het algemeen weinig te doen hebben éérst te laten slaan, de zogenoemde ‘more bored – first bat’-methode. Tot slot wil ik nog even de verontschuldigingen aanbieden voor het gebrek aan actiefoto’s van deze wedstrijd, aangezien het zo snel ging was de wedstrijd al voorbij voordat er foto’s konden worden gemaakt. Om dit toch nog enigszins goed te maken hierbij een mooie liggende foto en korte sfeerimpressie. Denkt u ook nog even aan de aanmelding voor het mix softbaltoernooi?

De komende weken spelen onze dames voornamelijk uitwedstrijden. U bent overigens van harte welkom om deze te bezoeken, er geldt géén verplichte bus-combi. Op 21 juni uit tegen Kinheim, 28 juni tegen Pirates en 1 juli tegen het altijd lastige Odiz Frogs. Op donderdag (!) 4 juli spelen onze dames weer thuis, dat is de inhaalwedstrijd tegen RCH, aanvang om 19.30.

(foto’s: Maaike P.)